Proza jest kobietą?
[Aktualności - zaproszenia]
|
Majowa POCZYTALNIA: 3 superwomen, czyli czas fem w Krakowie
12 maja 2009 (wtorek) o godz. 19.00
w klubie Lokator (ul. Krakowska 27)
wystąpią gotowe na wszystko,
co prowadzi do szczerej i konstruktywnej rozmowy:
Joanna Bator
(„Piaskowa Góra”, „Japoński wachlarz”, „Kobieta”),
Katarzyna Bielas
(„Dzianina z mięsa”, „Niesformatowani. Rozmowy”)
i
Monika Mostowik
(„Histeryjki o May”, „Wyrzuty”, „Akrobatki”, „taka ładna”).
Zaproszone autorki to trzy osobowości życia artystycznego i publicznego, o nieco innej wrażliwości i przekazie tekstowym, ale z pewnością zjawiskowe twórczynie i wyjątkowe dyskutantki.
W programie na wieczór: pokaz multimedialny i prezentacja Joanny Bator – W cieniu. Japońskie herstories, oraz animacja Dokumanimo (reż. Małgorzata Bosek). |
|
|
Homonarracje: prywatne a publiczne
[Aktualności - zaproszenia]
|
Festiwal „Kultura dla Tolerancji” 2009 w KRK
Zapraszamy na spotkanie z cyklu „Queer Café”:
„HOMONARRACJE”
19 kwietnia (niedziela), godz. 13.00
JCC – Centrum Społeczności Żydowskiej, ul. Miodowa 24
Paneliści:
Lidka Krawczyk i Wojtek Kubiak („genderqueer”),
Marcin Wilk (Gender Studies IBL), Dominika Buczak („Gejdar”).
Prowadzenie: Tomasz Charnas.
Panel „HOMONARRACJE” stanie się interdyscyplinarną kontynuacją zeszłorocznej „Homoliteratury”. Tym razem z problemami definiowania i nienazywalnego – co tyczy się lesbijek, gejów, bi, trans i queer – zmierzą się zaangażowani czy wpisywani w nurt, ale wychodzący „poza płeć” i tworzący często „poza płcią” artyści, kuratorzy, dziennikarze i krytycy. |
|
|
Deserter (antypowieść w odcinkach)
[Książki - glosy, myśli]
|
Maciej Malicki, Ostatnia [sto czternaście opowiadań o tym samym], Czarne, Wołowiec 2009 (Linie Krajowe)
Maciej Malicki (1945) zasłynął jako autor zapisujący spamiętane dni. Debiut „Kawałek wody” – z „takimi tam” impresjami, „błyskami” z pogranicza stylów, gatunków i konwencji – opublikował, mając pięćdziesiąt siedem lat. Krótkie opowiadania i dialogi wydało w 2002 roku Czarne, podobnie jak kolejne esencjonalne prozy: „Sagę ludu” (2004), „Wszystko jest” (2005) oraz „takie tam [dziennik]” (2006). W 2007 roku autor zszedł na drogę kryminału, publikując w krakowskim wydawnictwie EMG powieść „Kogo nie znam”. Opublikował też przekładańce: „60% słów” (Biuro Literackie, 2003), wierszowe „rymy/prozy” (Instytut Mikołowski, 2006). „Ostatnia” wydana oficjalnie, a ósma na rynku księgarskim publikacja Malickiego, ujrzała światło dzienne w kwietniu 2009.
Autor drogi postanowił więcej swoich tomów nie drukować w wydawnictwach, a jedynie wręczy je swoim ulubieńcom jako prezenty. Bo nie przestał zapisywać. Zdezerterował jedynie, na swój sposób, z ruchu literackiego. Dlaczego tak? Skąd pomysł? Co dalej? Odpowiedzi na te pytania i więcej wątpliwości na odejście Autora w książce zatytułowanej w sposób gruntownie uzasadniony – „Ostatnia”. |
|
|
Rozmiar ma znaczenie?
[Aktualności - zaproszenia]
|
Opowiadacze: Maciej Malicki i Wojciech Chmielewski w KRK
W pierwszy wtorek kwietnia odbędzie się kolejna „POCZYTALNIA” – maksymalistycznie zopowiadana, dzięki udziałowi cenionych i treściwych prozaików, profesjonalnie zanimowana, a przez to chętnie obgadywana na salonikach w mieście Kraka. Pokażemy, dlaczego – nie tylko zdaniem minimalistów – rozmiar ma znaczenie dla pisarza i czytelnika!
7 kwietnia 2009 (wtorek) o godz. 19.00
wystąpią i przemówią publicznie mężczyźni piszący krócej lub dłużej:
Maciej Malicki
(„Kawałek wody”, „Saga ludu”, „Wszystko jest”, „takie tam [dziennik]”, „Ostatnia”)
i
Wojciech Chmielewski
(„Biały bokser”, „Brzytwa”).
 |
|
|
Głucha noc
[Książki - glosy, myśli]
|
Thomas Glavinic, Za sprawą nocy, przeł. A. i J.S. Burasowie, PIW, Warszawa 2008 (Kroki/Schritte)
Jak żyć w świecie, z którego przez noc zniknęło wszelkie życie? W świecie, w którym jest się życiem jedynym? Trzydziestokilkuletni Wiedeńczyk któregoś ranka nie znajduje na wycieraczce codziennej gazety, z radia dobiega tylko szum, ekran telewizora pozostaje pusty, internet nie działa, dziewczyna nie odpowiada na SMS-y, ojciec nie podnosi słuchawki telefonu. Na ulicy, o tej porze zwykle wypełnionej zgiełkiem, zupełna cisza: ani śladu pojazdów, a także ludzi. Nie słychać nawet ptaków...
Dzień mija Jonaszowi na poszukiwaniu choćby najmniejszych przejawów życia. Bez rezultatu. Miasto jest całkowicie wymarłe. Puste. Nieruchome.
Co mogło się wydarzyć tej nocy? Jaka tajemnicza siła spowodowała, że ludzie nagle zniknęli bez śladu? Gdzie się podziali? I dlaczego on jeden ocalał z tej katastrofy?
Co więcej, Jonasz stopniowo uświadamia sobie, że być może jest w ogóle jedynym człowiekiem, który pozostał na Ziemi. Bo wszelkie połączenia ze światem są martwe. |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 Następne >>
|
