Słowacki BALLAdzista
[Aktualności - zaproszenia]
|
WIECZÓR SŁOWACKI: Balla – alchemik współczesnej prozy słowackiej
Spotkanie z pisarzem Vladimírem Ballą,
autorem tomu opowiadań
Niepokój,
rozmowa z tłumaczem książki, Jackiem Bukowskim
oraz
prezentacja wydawnictwa Koloman Kertész Bagala.
15 marca 2009 (niedziela) o godz. 19.00,
klub LOKATOR, ul. Krakowska 27.
Podpisujący się tylko nazwiskiem – Balla (1967), główny alchemik współczesnej prozy słowackiej, a w Polsce jeszcze mało znany, to niewątpliwie jeden z ciekawszych pisarzy współczesnych środkowej Europy. Opublikował sześć książek, które przysporzyły mu zarówno wielu wyznawców, jak i zagorzałych oponentów.
Jego opowiadania (powieści programowo nie pisuje) układają się w mroczną i pełną tajemnic, choć nie pozbawioną czarnego poczucia humoru, całość. |
|
|
Inne słowa, inne znaki
[Książki - glosy, myśli]
|
Pascal Mercier, Nocny pociąg do Lizbony, przeł. M. Jatowska, Noir sur Blanc, Warszawa 2008
Deszczowy poranek w Bernie. Raimund Gregorius jak co dzień idzie do szkoły, w której od wielu lat uczy języków klasycznych. Na moście Kirchenfeld widzi piękną nieznajomą, szykującą się do samobójczego skoku… Wkrótce potem berneńskiemu nauczycielowi wpada w ręce książka portugalskiego autora, Amdeu de Prado. Pod wpływem tych dwóch okoliczności Gregorius, samotny intelektualista, w jednej chwili porzuci dotychczasowe uporządkowane życie: nieoczekiwanie, w połowie lekcji, wstaje i wychodzi ze szkoły. Nocnym pociągiem podąży do Lizbony, nie wiedząc, jakie tajemnice wyjawi mu to cudowne miasto. Jego przewodnikiem jest książka Portugalczyka, z którą nie rozstaje się ani na chwilę. Poruszony do głębi zawartymi w niej refleksjami Gregorius pragnie dowiedzieć się jak najwięcej o Amdeu de Prado. Podjęte prze z niego poszukiwania zaprowadza go do osób bliskich portugalskiemu pisarzowi. Dzięki ich wspomnieniom stopniowo ukazują się coraz inne fakty z życia tego zagadkowego człowieka, który, jak się okazuje, był także genialnym lekarzem i uczestnikiem ruchu oporu przeciw dyktaturze Salazara. Stanie się on dla Gregoriusa „złotnikiem słów”, mistrzem odkrywania nieznanych dotąd aspektów życia... |
|
|
Melancholia podziwu
[Książki - glosy, myśli]
|
José Luís Peixoto, Puste spojrzenie, przeł. przeł. W. Charchalis, Prószyński i S-ka, Warszawa 2008
W bezimiennej, zastygłej w czasie portugalskiej wiosce życie toczy się z dnia na dzień, na pograniczu jawy i snu. José, pastuch, dowiaduje się, że jego żona ma romans z olbrzymem. Dwaj bliźniacy, złączeni opuszkami palców, zakochują się w siedemdziesięcioletniej wdowie. Mieszka tu także mistrz ciesielski i ślepa prostytutka, która zostaje jego żoną.
„Puste spojrzenie” to historia dwóch pokoleń mężczyzn i kobiet zmagających się z ciężkim życiem i bezlitosnym losem. Wciąż na nowo odgrywają swoje role w niekończącym się cyklu przemocy, zemsty i śmierci. Choć miłość jest w tym świecie luksusem, jest tu miejsce na czułość, nawet między najbardziej niezwykłymi kochankami.
Subtelny, ironiczny styl, wyraziste postacie, przejmująca atmosfera – „Puste spojrzenie” to coś więcej niż realizm magiczny. To poetycka, surowa opowieść o upływie czasu i niepojętym przeznaczeniu, o miłości, samotności i cierpieniu. |
|
|
Portugalskie spojrzenie Mii Cuoto
[Książki - glosy, myśli]
|
– Ostatni lot flaminga, PIW, Warszawa 2005 (80 Światów)
– Naszyjnik z opowiadań, ISIiI UW–MHPRL, Warszawa 2008 (Biblioteka Iberyjska)
– Taras z uroczynem, Świat Książki, Warszawa 2009 (Lemur)
– Lunatyczna kraina, Karakter, Kraków 2010
Couto urodził się w rodzinie białych Portugalczyków w czasie, gdy Mozambik był kolonią tego kraju. Opublikował szereg powieści, zbiorów opowiadań oraz tomów poezji. W Polsce ukazały się 2 jego powieści: „Ostatni lot flaminga” i „Taras z uroczynem”, a także przeglądowy zbiór nowelistyczny „Naszyjnik z opowiadań”. Wkrótce trafi na półki „Lunatyczna kraina”.
Określany mianem „białego z czarną duszą” Mia Couto jest z zawodu biologiem i ekologiem ale całe jego dorosłe życie jest związane z literaturą i dziennikarstwem. Uwarunkowania historyczne (wojna domowa w latach 1962-1992) sprawiły, że osią tematyczną jego prozy są losy kraju i ludzi umęczonych wojenną zawieruchą. Nie jest to jednak proza czysto realistyczna, gdyż Mia Couto, zafascynowany miejscowymi tradycjami, wierzeniami i folklorem, tworzy własny, niepowtarzalny świat przedstawiony, zbudowany z konglomeratu elementów realnych, mitycznych i fantastycznych. Ważnym elementem niezwykłej prozy tego autora jest także język. Na bazie literackiej oraz zafrykanizowanej portugalszczyzny stworzył barwny, poetycki idiolekt, który doczekał się już własnego słownika. |
|
|
AutobioEPIZODY
[Książki - glosy, myśli]
|
V.S. Naipul, Marionetki, przeł. M. Zborowska, Noir sur Blanc, Warszawa 2009
Marionetki, uznane w Anglii za najlepszą książkę roku 1968, to wielowarstwowa powieść, niby-autobiografia polityka-emigranta, jest dokonywaną z perspektywy czasu analizą własnej kariery - złudnych sukcesów i nieuniknionego fiaska - która w tym rejonie świata przebiega zawsze według określonego schematu.
Czterdziestoletni Ralph Singh – pochodzący z hinduskiej rodziny osiadłej na karaibskiej wyspie Izabela – próbuje dokonać bilansu dotychczasowego życia, spisując swoje wspomnienia w małym hotelu na przedmieściach Londynu. Studiując w Anglii, pragnie oderwać się od swoich korzeni i wtopić bez reszty w kulturę Zachodu, jednakże, mimo małżeństwa z białą kobietą, okazuje się to niemożliwe. Wybiera zatem powrót na rodzinną Izabelę. Początkowo daje się unieść gorącej atmosferze kraju, którzy świeżo uzyskał niepodległość, włącza się w życie polityczne, dochodzi nawet na pewien czas do wysokich stanowisk w rządzie, ale ten epizod, podobnie jak małżeństwo, kończy się porażką, a sam Ralph Singh ostatecznie pozbywa się złudzeń. |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 Następne >>
|
