Man in Red
[Książki - glosy, myśli]
|
Orhan Pamuk, Nazywam się Czerwień, tłum. Danuta Chmielowska, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007
W szesnastowiecznym Stambule grupa najwyśmienitszych artystów ma zrealizować zlecenie sułtana: stworzyć utrzymaną w nowoczesnym zachodnim stylu księgę upamiętniającą jego wielkość i chwałę. Księgę mają zdobić barwne miniatury. Ale sztuka figuratywna jest zakazana w religii muzułmańskiej. Zlecenie i jego wykonawcy są zatem w poważnym niebezpieczeństwie. Należy utrzymać je jak najdłużej utrzymać w tajemnicy. Jeden z zatrudnionych mistrzów zostaje zamordowany…
Nazywam się Czerwień łączy elementy tajemnicy, intrygi i wątku miłosnego z filozoficzną zagadką. To najpopularniejsza a zdaniem wielu najznakomitsza powieść Orhana Pamuka – przetłumaczono ją na 24 języki i wyróżniono IMPAC Dublin Award w 2003 r. Turecki noblista w olśniewającym fresku historycznym zawarł zadziwiającą dawkę ponadczasowej literackości oraz nietypową rozprawę o sztuce, z ideą pisania na czele. |
|
|
How I need U, Leyla (modern talking)
[Aktualności - zaproszenia]
|
Feridun Zaimoglu opowiada o swojej Leyli
Wydawnictwo Czarne oraz Goethe-Institut w Krakowie zapraszają na spotkanie z Feridunem Zaimoglu połączone z prezentacją jego docenionej już także w Polsce powieści „Leyla”.
11 grudnia (czwartek), godz. 18.30
Goethe-Institut, Rynek Główny 20
Prowadzenie: Paweł Zarychta
Pod względem gatunkowym oscyluje turecko-niemiecka „Leyla” między formą opowieści o rodzinie a powieścią rozwojową. Dzięki tej delikatnej i zmysłowej narracji o dojrzewającej żeńskości, urzekającej malowniczym freskiem, a jednak brutalnej często w obrazowaniu i wymowie książce Zaimoglu awansował w Niemczech do grona „powieściopisarskich znakomitości”.
Udało mu się stworzyć świetny Bildungsroman, w której oczami narratorki spoglądamy na świat wschodniej Anatolii lat 50. i oraz na wielokulturowe Niemcy. |
|
|
Szkot w ruskich butach
[Książki - glosy, myśli]
|
Daniel Kalder, Zagubiony kosmonauta, przeł. M. Ignaczak, P. Siemion, Czarne, Wołowiec 2008
34-letni Szkot z Fife ostatnie dziesięć lat spędził w byłym Związku Radzieckim. Podejmował się tam najrozmaitszych zajęć i – jak zaznacza – nie zaliczył chyba tylko handlu bronią i ludzkimi organami. „Zagubiony kosmonauta” jest jego pierwszą książką. Dokumentuje ona podróże do zapomnianych i tajemniczych światów byłych republik radzieckich. Kalder, jak przystało na prawdziwego odkrywcę, udaje się tam, gdzie nikt dotąd się nie zapuszczał: w Kałmucji odnajduje miasto poświęcone grze w szachy i zapomniane mongolskie plemię, w Mari El, siedzibie jednej z ostatnich społeczności pogańskiej, spotyka najwyższego druida i uczestniczy w starożytnym rytuale, a na przygnębiających fabrycznych ugorach Udmurcji szuka śladów Michaiła Kałasznikowa i niechcący zostaje gwiazdą telewizyjną. Bluźnierczy, ale mądry, całkowicie szczery, choć pełen kłamstw „Zagubiony kosmonauta” jest otwierającym oczy, choć odrobinę złowrogim przewodnikiem po tych zapomnianych krainach. Jest manifestem i najlepszym przykładem tego, jak podróżuje antyturysta – ktoś kto, jak pisze Kalder, „szuka czarnych dziur w naszym do granic już zbadanym świecie”. |
|
|
Zachar Prilepin – pierwszy raz w Polsce
[Aktualności - zaproszenia]
|
Sańkja i jego autor debiutują w Krakowie
Zbliża się krakowskie spotkanie z zabójczo dobrym, działającym na czytelniczki i onieśmielającym wielu gości w prozie rosyjskiego pisarza – Zachar Prilepin pojawi się już dziś w Jaszczurach. Rozmowa z autorem Sańkji toczyć się będzie nie tylko wokół tytułowego bohatera i jego historii czy modeli współczesnej literatury rosyjskiej, ale też zahaczy o sprawy okiełznanej (idei) rewolucji, próby zrozumienia opisywanej Rosji – „ponurego kraju” nie (?) dla ludzi...
10 grudnia (środa), godz. 19.00
klub Pod Jaszczurami, Rynek Główny 8
Spotkanie poprowadzą Tomasz Charnas i Kacper Kutrzeba
Sańkja przedstawia historię młodego chłopaka, Saszy Tiszyna, członka „partii ekstremistycznej”. Jest opowieścią o jego dojrzewaniu – zarówno duchowym, jak i politycznym. To też historia o zmierzaniu Saszy do Wielkiego Wydarzenia, które – jak marzy bohater – zmieni na zawsze i jego, i Rosję. |
|
|
To nie był film
[Książki - glosy, myśli]
|
Alberto Fuguet, Filmy mojego życia, tłum. M. Sarna, muchaniesiada.com, Kraków 2008
Urodzony w Santiago de Chile w 1964 roku Alberto Fuguet to jeden z najbardziej znanych twórców tak zwanego pokolenia McOndo – i jego współzałożyciel (razem z Sergio Gómezem). Panowie z anty-Macondo zebrali teksty kolegów z całej Ameryki Łacińskiej i wydali słynną antologię McOndo – zwiastun pokoleniowej zmiany w latynoskiej prozie. A sam Fuguet zabrał się za pisanie i dziś pochwalić się może niebagatelnym dorobkiem: wydał dwa tomy opowiadań, cztery powieści, tom zapisków oraz powieść graficzną. Jest także aktywnym filmowcem: pisze scenariusze, produkuje i reżyseruje.
Filmy mojego życia to najgłośniejsza powieść Fugueta, która odniosła znaczny sukces w krajach hiszpańskojęzycznych, ale także w Stanach Zjednoczonych. To tekst w dużej mierze autobiograficzny: Beltrán Soler, identycznie jak Alberto Fuguet, spędził dzieciństwo w Kalifornii i mając lat kilkanaście, nie mówiąc nawet słowa po angielsku, przyjechał do Chile pod rządami Pinocheta; dla obydwu kino stanowi swoistą odskocznię i zarazem fundament egzystencji; obaj też mierzą się z jednoczesnym dziedzictwem północnoamerykańskiej popkultury i dramatycznej historii Chile. Być może dlatego to powieść tak autentyczna i pełna pasji. |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 Następne >>
|
