Spostrzeżeniowa opowieść o dojrzewaniu
[Recenzje - proza]
|
Saša Stanišić, Jak żołnierz gramofon reperował, przeł. A. Rosenau, Wołowiec, Czarne 2008
Saša Stanišić, syn Serba i Muzułmanki, urodził się w 1978 w Wiszegradzie. Jako 14-latek w czasie wojny uciekał z rodziną do Niemiec, gdzie mieszka do dziś. Pisze po niemiecku. W odpowiedzi na pytanie o to, czy jest Niemcem serbskiego pochodzenia, mówi: „W centrum uwagi powinno stać dzieło, a nie ja ze swoim pochodzeniem, które tak czy inaczej jest bośniacko-hercegowińskie, a nie serbskie. Jestem dzieckiem przecudownego małżeństwa mieszanego i z tego jestem nawet dumny, bo to zwierciadło mojego obiektywnego spojrzenia na wszelkie problemy narodowościowe [...] jak i na ich nieważność. [...] mam bośniacki paszport, piszę po niemiecku, uwielbiam film francuski i język włoski [...], szanuję człowieka przede wszystkim jako człowieka”. Od 2004 studiuje w Deutsches Literaturinstitut, lipskim uniwersytecie dla przyszłych autorów. Stanišić zdobył liczne nagrody oraz stypendia. Laureat publiczności w konkursie na Nagrodę im. Ingeborg Bachmann w Klagenfurcie oraz prestiżowej Adelbert-von-Chamisso-Prize. „Wie der Soldat das Grammofon repariert” jest jego pierwszą książką. |
|
|
W kupie
[Krytyka - artykuły i szkice]
|
(O) Marcie Wyce A.D. 2008
Czy nie brakuje bohaterce niniejszego tekstu powodów do radości lub dumy osobistej, przekonałbym się przeprowadzając z nią wywiad. Wydaje się to jednak niemożliwie w obecnym momencie dziejowym, więc pozostaje mi chyba szukanie odpowiedzi na pytania z czytelniczego wnętrza w samych tekstach sędziwej pani.
Świętująca 70. urodziny i kolejny jubileusz pracy naukowej profesorka UJ nie dość że w jednym roku popełniła – ku uciesze towarzyszy uczelnianych – próbę autobiografii pt. Przypisy do życia oraz zasłużyła sobie na druk retrospektywnej antologii Niecierpliwość krytyki. Studia i szkice z lat 1961–2005 (w redagowanej osobiście serii Krytyka XX Wieku), to jeszcze do interesu wydawniczego dorzucili się fani i inni piszący (interesanci). Zadedykowali oni wciąż aktywnej solenizantce księgę Literatura – punkty widzenia – światopoglądy. Prace ofiarowane Marcie Wyce (pod red. Doroty Kozickiej i Macieja Urbanowskiego, Universitas, Kraków 2008). |
|
|
Pejcz na akademików krakowskich
[Krytyka - artykuły i szkice]
|
Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku. Między rynkiem a uniwersytetem, red. T. Cieślak-Sokołowski, D. Kozicka, Universitas, Kraków 2007
O tym, co się działo (lub rozgrywało) podczas konferencji naukowej Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku..., zorganizowanej przez Katedrę Krytyki Współczesnej Wydziału Polonistyki UJ w październiku 2006 najlepiej zaświadcza wspomnieniowo-rozliczeniowy tekst Marii Cyranowicz, uczestniczki wydarzeń, opublikowany na łamach „Wakatu”. Nosił on tytuł Krytyka specjalnej troski – idealnie charakteryzujący okazjonalny bądź oficjalny przedmiot zainteresowań referentów (zawód: czytelnik na pokaz albo literaturoznawca) oraz stosunki i nieporządki na uniwerkach czy w mediach. Wydany przez Universitas tom gromadzi teksty poświęcone współczesnej krytyce wybrane spośród odczytanych w Janowicach. Nie doczekał się on jeszcze polemicznych recenzji ani szerszych komentarzy, poza wydrukowanymi ponownie w „Wakacie” klapsami i przyczynkami do dyskusji. Ostatnie formy ekspresji zresztą wystąpiły podczas tegorocznych „Manifestacji poetyckich”. A należałoby przygotować bicz albo pejczyk do odpowiedniego potraktowania kilku współautorów publikacji przed lekturą! |
|
|
Filtry skóry
[Aktualności - zaproszenia]
|
Adam Wiedemann i Michał Płaczek w krakowskim Lokatorze
2 września 2008 (wtorek) o godz. 20.00
w krakowskim klubie Lokator
odbędzie się promocja tegorocznych książek pary poetów:
Filtry i Opór skóry
Spotkanie poprowadzi Tomek Charnas.
Adam Wiedemann (1967) – poeta, prozaik, felietonista, tłumacz, krytyk literacki i muzyczny. Autor 7 książek poetyckich i 3 prozatorskich. Laureat Nagrody Kościelskich 1999 i Nagrody Literackiej Gdynia 2008 (poezja), trzykrotnie nominowany do Nike.
Michał Płaczek (1987) – poeta, autor opowiadań, krytyk literacki; feminista radykalny i anarchizujący. W sierpniu ukazał się jego debiutancki tom poetycki Opór skóry. |
|
|
omamienie
[Książki - glosy, myśli]
|
David Albahari, mamidło, przeł. D.J. Ćirlić, W.A.B., Warszawa 2008
Serbski emigrant mieszkający w Kanadzie, wannabe pisarz, słucha taśm, na których nagrał przed laty głos matki. Kiedy zmarła, a on szykował się do wyjazdu z pogrążonej w chaosie Jugosławii, w ostatniej chwili upchnął taśmy do walizki. Teraz – w spokojnej nowej ojczyźnie – wracają do niego tamte chwile, dźwięki, sytuacje... Druga wojna światowa, śmierć pierwszego męża i dwójki dzieci. Kolejne małżeństwo, próby odbudowania osobistego szczęścia, losy powojenne. W tle tragiczna historia Bałkanów. Dla syna to wyznanie staje się bodźcem do rozważań o własnej tożsamości, różnicach w sposobie myślenia przedstawicieli Starego i Nowego Kontynentu, a także mocy sprawczej naszego codziennego języka. Słowa matki stają się również zachętą do opisania losów tej niezwykłej kobiety, a tym samym stworzenia siebie jako pisarza.
Spotkanie z językiem ojczystym staje się bodźcem do rozważań o mocy sprawczej słów, których codziennie używamy. Czy zdoła przekształcić w materiał literacki cudze, bolesne wspomnienia? |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 Następne >>
|
