Gra o (prze)życie
[Książki - glosy, myśli]
|
Aleksander Kościów, Przeproś. Przewodnik gracza
Prozaik, kompozytor i altowiolista. Mieszka w Warszawie, mieście-przestrzeni dla swoich powieści. Wykłada kontrapunkt i inne przedmioty teoretyczne w tamtejszej Akademii Muzycznej. Laureat wielu konkursów kompozytorskich, stypendysta Fundacji Fulbrighta (2004). Wydał znakomicie przyjęte przez czytelników i recenzentów powieści: „Świat nura" (debiut literacki 2006 roku) i „Przeproś. Przewodnik gracza" – obie zostały finalistkami Paszportów „Polityki". Nie bez powodu. Popatrzmy na tegoroczną powieść...
W dręczonej upałami Warszawie splatają się losy Marty poszukującej zaginionego synka i Błażeja, który po zerwaniu zaręczyn osiadł na mieliźnie życia, a także czternastoletniej Zuzanny, przeświadczonej, że jest bohaterką przeniesionej w rzeczywistość gry komputerowej. Poszukiwanie dziecka okazuje się swoistą walką z uniwersalnym złem, ucieleśnionym w sferze fantastycznych wizji dziewczynki... |
|
|
TOPORgia
[Książki - glosy, myśli]
|
Z notatek o chimerycznym lokatorze
Twórczość Rolanda Topora – francuskiego pisarza, autora opowiadań i sztuk teatralnych, także rysownika, reżysera teatralnego i filmowego, aktora, scenarzysty i scenografy – inspirowana surrealizmem, pełna jest szokującej groteski i czarnego humoru, nieraz ocierającego się o makabreskę. Dla stylistyki Topora charakterystyczne jest wykorzystanie elementów pure nonsense'u i zabawa z konwencjami oraz tworzywem językowym. W warstwie tematycznej dotyczy głównie wyśmiewania postaw i mentalności drobnomieszczańskiej.
Już w latach studenckich współpracował z satyrycznym magazynem "Hara-Kiri", w którym ukazywały się m.in. jego rysunki. Był również współzałożycielem (wraz z Fernando Arrabalem i Alejandro Jodorowskim) i członkiem tzw. "Grupy Panicznej" (1962).
Topor był autorem licznych ilustracji książkowych oraz plakatów, jego autorstwa jest również m.in. scenografia do filmu Felliniego Casanova (1976). Na kanwie jego powieści Chimeryczny lokator powstał film Romana Polańskiego pt. Lokator (1976). Topor wystąpił również m.in. w 1979 w filmie Wernera Herzoga pt. Nosferatu wampir. |
|
|
Festiwal opowiadania
[Książki - glosy, myśli]
|
2008. Antologia współczesnych polskich opowiadań, red. i posł. A. Skrendo, Forma, Szczecin 2008 (Kwadrat)
Uformowany na północy zbiór opowiadań współczesnych pisarzy w dużej mierze odzwierciedla to, co dzieje się obecnie w polskiej prozie. Zebrane w tomie utwory nie były dotąd publikowane, a większość z nich została napisana specjalnie z myślą o nim. W antologii znalazły się zarówno teksty nieco bardziej tradycyjne w podejściu do języka i reguł narracji, proza realistyczno-satyryczna, jak i awangardowa. Do pierwszej grupy należą teksty penetrujące i ujawniające za pomocą opisów potocznych zdarzeń sferę metafizyczną. Grupa druga to proza nadzwyczaj zabawna, żwawa oraz jędrna, pokazująca to, co doraźne, dojmujące i groteskowe. Grupę trzecią tworzą natomiast opowiadania autorów szczególnie wyczulonych na językowe walory tekstu, wykazujących się własną inwencją formalną. Ale zebrane w tym tomie utwory można dzielić również według kryterium tematycznego. Skłaniają do tego zwłaszcza dwie tendencje: zapisywanie doświadczenia kobiecego i męskiego, które z dwóch różnych perspektyw, mówią o tym, jak wyglądają relacje międzyludzkie, oraz próby uchwycenia doświadczenia emigracji czy zapisy przebywania w innej kulturze i w innym języku. |
|
|
Mowa jest reakcją na ból
[Książki - glosy, myśli]
|
Marguerite Duras, Kochanek, przeł. L. Kałuska, Znak, Kraków 2007
Jedna z najwybitniejszych pisarek francuskich XX wieku wciąż czeka na odkrycie i nowe odczytania w Polsce. (Do tej pory wiedzie prym esej Julii Kristevej z Czarnego Słońca). Najsłynniejsza powieść Marguerite Duras (cztery polskie edycje) została wyróżniona Nagrodą Goncourtów, a w 1992 roku zekranizowana przez Jeana-Jacques’a Annaud. Obie wersje wywołały spore kontrowersje, szczególnie wśród osób niepamiętających walorów mało fabularnego tekstu literackiego...
Sajgon, lata trzydzieste. Pochodząca z ubogiej rodziny piętnastoletnia Francuzka nawiązuje perwersyjny romans z dużo starszym od siebie, bogatym Chińczykiem. Względy finansowe sprawiają, że wszystko odbywa się za cichym przyzwoleniem matki dziewczyny.
Oparta na wątkach autobiograficznych książka jest nie tylko studium ludzkiej namiętności, ale też bezlitosną wiwisekcją relacji panujących w rodzinie. Miłość i zatrata, rozkosz i pohańbienie, niewinność i perwersja splatają się tu w nierozerwalny węzeł. Czysty, napięty jak cięciwa styl powieści pulsuje erotyzmem i dochodzi do granicy tego, co wypowiadalne. |
|
|
I ty możesz zostać feminist(k)ą
[Książki - glosy, myśli]
|
Michel Schneider, Marilyn, ostatnie seanse, przeł. J. Giszczak, Znak, Kraków 2008
Niezwykła i zaskakująca zarazem książka o tajemnicy Marilyn Monroe. Zaskakująca - bo ujawnia nieznane szczegóły z życia aktorki; autor korzystał między innymi z taśm, które Monroe nagrywała dla swojego psychoanalityka, cytuje jej nieznane dotąd listy (np. do Anny Freud). Z książki dowiemy się między innymi, dlaczego w filmach Marilyn mówiła szeptem, a także jak przygotowywała się na jedno z pierwszych spotkań z Kennedym...
Niezwykła - bo napisana w oryginalny sposób; nie jest to ani kolejna powieść, ani biografia, Schneider stworzył zupełnie nowy gatunek łączący elementy fikcji i dokumentu, dzięki czemu tekst czyta się tak, jakby oglądało się film - nic zresztą dziwnego; tłem książki jest Hollywood lat 50. i 60., a przez jej karty przewija się cała plejada znakomitości i gwiazd tamtego czasu (m.in. Truman Capote, Vladimir Nabokov, Clark Gable, Yves Montand).
Schneider, choć ukazuje nieznane fakty z życia Monroe, nie stosuje tanich chwytów ani nie ucieka się do sensacji. Książka napisana jest z dużą kulturą i klasą. |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Następne >>
|
