Wampy kampu
[Książki - glosy, myśli]
|
CAMPania. Zjawisko campu we współczesnej kulturze, pod red. P. Oczki, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2008 (Idee)
Co to jest camp? Czy camp to kicz? Czy może sposób myślenia? Odkąd Susan Sontag napisała głośny esej „Notatki o kampie”, minęło ponad 40 lat, a pojęcie to stało się jednym z kluczy do opisu współczesnej kultury. Camp zdążył się zakademizować, skomercjalizować w licznych nurtach popkultury, stać modny, spowszednieć, zostać uznany za staroświecki, a nawet – jak powiadają niektórzy – umrzeć. Jednak nie w Polsce… Do dziś pozostaje on tutaj kategorią praktycznie nieobecną w dyskursie naukowym i świadomości estetycznej, a najczęściej zadawane pytanie dotyczące campu brzmi: co to właściwie jest? Na to właśnie pytanie stara się odpowiedzieć niniejsza książka.
„CAMPania. Zjawisko campu we współczesnej kulturze” przedstawia teksty młodych badaczy, którzy starają się zdefiniować lub redefiniować pojęcie campu. Opisują jego miejsce w literaturze, kinie i sztuce, zwłaszcza polskiej. Książka zawiera teksty teoretyczne, a także monograficzne eseje − o katolicyzmie, konsumpcji, queer. |
|
|
Międzypłeć
[Książki - glosy, myśli]
|
Jeffrey Eugenides, Middlesex, przeł. W. Kurylak, Sonia Draga, Katowice 2004
Wiosną 1974 roku Calliope Stephanides, uczennica szkoły dla dziewcząt w Grosse Point, Michigan, odkrywa w sobie pociąg fizyczny do koleżanki z klasy, truskawkowej blondyny, namiętnej palaczki papierosów, przejawiającej wyraźne talenty aktorskie. Pasja, jaka rozwija się ukradkiem pomiędzy nimi - równolegle z brakiem dojrzewania u Callie - prowadzi tę drugą do podejrzeń, że jest inna niż reszta dziewcząt. W rzeczywistości jednak nie jest w ogóle dziewczyną. Wytłumaczeniem tego szokującego stanu spraw jest rzadka mutacja genetyczna - oraz pewna tajemnica - która ciągnęła się za dziadkami Callie od upadającego imperium tureckiego, poprzez Detroit za czasów prohibicji, przetrwała dni świetności Samochodowego Miasta, bunty na tle rasowym w roku 1967 oraz drugą migrację rodziny, do obcego kraju zwanego przedmieściami. Dzięki genowi Callie jest po części dziewczyną, po części chłopcem. I nawet chociaż epickie podróże genu się zakończyły, jej własna odyseja dopiero się zaczęła. |
|
|
Man in Red
[Książki - glosy, myśli]
|
Orhan Pamuk, Nazywam się Czerwień, tłum. Danuta Chmielowska, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007
W szesnastowiecznym Stambule grupa najwyśmienitszych artystów ma zrealizować zlecenie sułtana: stworzyć utrzymaną w nowoczesnym zachodnim stylu księgę upamiętniającą jego wielkość i chwałę. Księgę mają zdobić barwne miniatury. Ale sztuka figuratywna jest zakazana w religii muzułmańskiej. Zlecenie i jego wykonawcy są zatem w poważnym niebezpieczeństwie. Należy utrzymać je jak najdłużej utrzymać w tajemnicy. Jeden z zatrudnionych mistrzów zostaje zamordowany…
Nazywam się Czerwień łączy elementy tajemnicy, intrygi i wątku miłosnego z filozoficzną zagadką. To najpopularniejsza a zdaniem wielu najznakomitsza powieść Orhana Pamuka – przetłumaczono ją na 24 języki i wyróżniono IMPAC Dublin Award w 2003 r. Turecki noblista w olśniewającym fresku historycznym zawarł zadziwiającą dawkę ponadczasowej literackości oraz nietypową rozprawę o sztuce, z ideą pisania na czele. |
|
|
Szkot w ruskich butach
[Książki - glosy, myśli]
|
Daniel Kalder, Zagubiony kosmonauta, przeł. M. Ignaczak, P. Siemion, Czarne, Wołowiec 2008
34-letni Szkot z Fife ostatnie dziesięć lat spędził w byłym Związku Radzieckim. Podejmował się tam najrozmaitszych zajęć i – jak zaznacza – nie zaliczył chyba tylko handlu bronią i ludzkimi organami. „Zagubiony kosmonauta” jest jego pierwszą książką. Dokumentuje ona podróże do zapomnianych i tajemniczych światów byłych republik radzieckich. Kalder, jak przystało na prawdziwego odkrywcę, udaje się tam, gdzie nikt dotąd się nie zapuszczał: w Kałmucji odnajduje miasto poświęcone grze w szachy i zapomniane mongolskie plemię, w Mari El, siedzibie jednej z ostatnich społeczności pogańskiej, spotyka najwyższego druida i uczestniczy w starożytnym rytuale, a na przygnębiających fabrycznych ugorach Udmurcji szuka śladów Michaiła Kałasznikowa i niechcący zostaje gwiazdą telewizyjną. Bluźnierczy, ale mądry, całkowicie szczery, choć pełen kłamstw „Zagubiony kosmonauta” jest otwierającym oczy, choć odrobinę złowrogim przewodnikiem po tych zapomnianych krainach. Jest manifestem i najlepszym przykładem tego, jak podróżuje antyturysta – ktoś kto, jak pisze Kalder, „szuka czarnych dziur w naszym do granic już zbadanym świecie”. |
|
|
To nie był film
[Książki - glosy, myśli]
|
Alberto Fuguet, Filmy mojego życia, tłum. M. Sarna, muchaniesiada.com, Kraków 2008
Urodzony w Santiago de Chile w 1964 roku Alberto Fuguet to jeden z najbardziej znanych twórców tak zwanego pokolenia McOndo – i jego współzałożyciel (razem z Sergio Gómezem). Panowie z anty-Macondo zebrali teksty kolegów z całej Ameryki Łacińskiej i wydali słynną antologię McOndo – zwiastun pokoleniowej zmiany w latynoskiej prozie. A sam Fuguet zabrał się za pisanie i dziś pochwalić się może niebagatelnym dorobkiem: wydał dwa tomy opowiadań, cztery powieści, tom zapisków oraz powieść graficzną. Jest także aktywnym filmowcem: pisze scenariusze, produkuje i reżyseruje.
Filmy mojego życia to najgłośniejsza powieść Fugueta, która odniosła znaczny sukces w krajach hiszpańskojęzycznych, ale także w Stanach Zjednoczonych. To tekst w dużej mierze autobiograficzny: Beltrán Soler, identycznie jak Alberto Fuguet, spędził dzieciństwo w Kalifornii i mając lat kilkanaście, nie mówiąc nawet słowa po angielsku, przyjechał do Chile pod rządami Pinocheta; dla obydwu kino stanowi swoistą odskocznię i zarazem fundament egzystencji; obaj też mierzą się z jednoczesnym dziedzictwem północnoamerykańskiej popkultury i dramatycznej historii Chile. Być może dlatego to powieść tak autentyczna i pełna pasji. |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Następne >>
|
