Świadome tacierzyństwo a krytyka maskuli(ni)styczna
[Książki - glosy, myśli]
|
Panowie i pany: tatusiowie mróweczkowie
Żyjemy dziś w ważnym i przełomowym momencie; stało się bowiem jasne, że wzory męskości przekazywane przez kulturę masową utraciły swoją nośność; mężczyzna nie może już się na nich opierać. Osiągając wiek trzydziestu pięciu lat, wie, że wzorce idealnego mężczyzny, twardego mężczyzny, prawdziwego mężczyzny, jakie wyniósł ze szkoły średniej, są bezużyteczne w realnym życiu.
Maskulizm (od łac. masculinus = męski) – ideologia i ruch społeczny powstałe jako dopełnienie feminizmu, mające na celu dokończenie realizacji postulatu równości płci poprzez wyrównanie praw kobiet i mężczyzn także w dziedzinach, w których mężczyźni są dyskryminowani. Część postulatów maskulistycznych została sformułowana w odpowiedzi na wzrost znaczenia feminizmu, który doprowadził do dyskryminacji mężczyzn, bagatelizowania lub pomijania ich praw, a często wręcz do mizoandrii.
Postulaty głoszone przez maskulistów mają na celu równouprawnienie obu płci. Nie można ideologii tej uważać za antyfeministyczną. |
|
|
W męskiej prozie
[Książki - glosy, myśli]
|
Wiktor Jerofiejew, Mężczyźni, przeł. M. Buchalik, Czytelnik, Warszawa 2006
Tom czterdziestu dwóch opowiadań, esejów i szkiców znanego doskonale w Polsce rosyjskiego postmodernisty. (Znamy przekłady jego Encyklopedii duszy rosyjskiej, Dobrego Stalina, Życia z idiotą, Rosyjskiej piękności, Sądu Ostatecznego). W oryginalnych i, jak zwykle, niekonwencjonalnych tekstach myślą przewodnią staje się rola i pozycja... mężczyzn we współczesnym świecie. Mamy tu więc do czynienia ze swoiście pojętym „maskulinizmem”, nierzadko pełnym drwiny i prześmiewczym w stosunku do obiegowego stereotypu macho, zdającego się dominować w kulturze masowej, a także z pełnym kąśliwej ironii „katalogiem” typowo męskich cech i zachowań. Ale kto wie, być może autor odpowiada także na pytanie, co to znaczy być „prawdziwym” mężczyzną?
W skład tomu Jerofiejew włączył także głośny, szeroko dyskutowany esej Gdybym był Polakiem... Znany pisarz rosyjski próbował udowodnić w nim, że dialog Rosjanina z Polakiem jest niemożliwy, gdyż zbyt różni się nasze pojmowanie świata: „ogólna witalność, integrująca sprzeczności jako elementy żywego życia" vs dyskurs kartezjański. |
|
|
Feminy: kopanie nierozrywkowe
[Książki - glosy, myśli]
|
Estetyka i filozofia osobista
Oksana Zabużko (1960) jest ukraińską pisarką, poetką i eseistką. W 1987 roku uzyskała tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Kijowskim im. T. Szewczenki. Na przełomie lat 80. i 90. (m.in. dzięki tekstom publicystycznym na temat kultury ukraińskiej) zdobyła opinię przywódcy intelektualnego swojego pokolenia Wykładała ukrainistykę w USA (Pensylwania i Pittsburgh), była też na stypendium Fullbrighta w Harvardzie. Od 1989 r. współpracuje z Instytutem Filozofii ukraińskiej Narodowej Akademii Nauk. Mieszka na stałe w Kijowie. Jest autorką wielu tomików poetyckich, a także zbioru esejów Kronika według Fortynbrasa. Ogólnonarodową sławę przyniosły autorce Badania terenowe nad ukraińskim seksem, które ukazały się na Ukrainie w 1996. Oficyna W.A.B. ostatnio wypuściła na rynek nową edycję książki, ze zmienioną szata graficzną, w Serii z Miotłą. W marcu 2006 roku Badania miały swoją sceniczną premierę w warszawskim Teatrze Polonia. W monodramie autorstwa i reżyserii Małgorzaty Szumowskiej wystąpiła Katarzyna Figura. W Polsce ukazał się również zbiór opowiadań Siostro, siostro (2007). |
|
|
Języki aborcji
[Książki - glosy, myśli]
|
Pro life, pro choice
Aborcja nie jest ani morderstwem, ani kosmetycznym zabiegiem, ani podłubaniem w nosie. Aborcja to aborcja – przerwanie ciąży, usunięcie ciąży, spędzenie płodu, sztuczne poronienie. W rozmowach prywatnych Polki między sobą niechętnie używają słowa „aborcja” – jest ono zbyt oficjalne, bezosobowe i groźne. Kobiety mówią: zabieg, kłopot, sytuacja, usunięcie, usuwanie. Starsze i średnie pokolenie używało słowa „skrobanka”, które jednak dla młodszych brzmi obco. Zapewne dlatego, że już w latach osiemdziesiątych ciąże w Polsce często przerywane były metodą próżniową, niewymagającą łyżeczkowania, czyli tzw. skrobania ścianek macicy. „Skrobanka” powraca jednak czasami jako słowo buntownicze: wulgarne, a zarazem prywatne, przypominające o nielegalnym życiu ginekologicznym kobiet i lekarzy. Nie ma co się wzdragać i oburzać na skrobankę, bo jest powszechnym doświadczeniem kobiet w Polsce i na całym świecie.
(Kazimiera Szczuka) |
|
|
Homożydostwo
[Książki - glosy, myśli]
|
Kwestie homoseksualności żydowskiej w literaturze i w kinie
– Czy w kraju z silnym kultem machismo można nakręcić film o problemie seksualnej tożsamości w armii? Można. I do tego z sukcesem. Zrobił to osiemnaście lat temu Eytan Fox, świeżo upieczony, trzydziestoletni wówczas, absolwent Szkoły Filmowej w Tel Awiwie, który, jak każdy Izraelczyk, odbył wcześniej służbę wojskową – zawiadamiał ostatnio pozytywnie homoseksualnych gości portalu Homiki.pl Mike Urbaniak. Przy okazji zarysował sylwetkę gejowskiego a uniwersalnego twórcy filmowego i wprowadził do odbioru jego obrazów. – „Time Off”, bo taki tytuł nosi owy krótkometrażowy film, wzbudził ogromne zainteresowanie w Izraelu i zebrał bardzo pozytywne recenzje. Dzięki temu mocnemu wejściu w świat filmowy, Eytan Fox nakręcił swój pierwszy film pełnometrażowy „Song of the Siren”, romantyczną komedię, która była największym hitem izraelskich kin w 1994 roku. Reżyser ma także na swoim koncie bardzo popularny serial telewizyjny „Florentine”, opowiadający o życiu młodych mieszkańców Tel Awiwu przed i po morderstwie premiera Icchaka Rabina. |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Następne >>
|
