Upadki i wzloty
[Recenzje - proza]
|
Juliusz Strachota, Oprócz marzeń warto mieć papierosy, Warszawa 2006
Strachota kreśli skromne fabuły o mieszkańcach stolicy w różnym wieku, często nadwrażliwych lub pozbawionych dojrzałości emocjonalnej, bez możliwości ogarnięcia własnego życia czy wyrwania się z dojmujących światków. Jego praktykę narracyjną cechuje zmienność scen i sytuacji z codzienności, prosta symbolika i wizyjność (motyw wzlotów i upadków, wytrwanie i śmierć), obrazowanie o walorach bardziej emocjonalnych niż tekstualnych. Budowaniu napięcia opowiadań towarzyszy oszczędność słowa, pojedynczość zdań, poleganie na sugestii w dialogach i pierwszoosobowych, zindywidualizowanych wypowiedziach narratora. Autor operuje przede wszystkim językiem potocznym, dopuszcza wulgaryzmy, pokazując obszary zapyziałej polskości: w mentalności i działaniach swoich małych bohaterów. |
|
|
Między wersatami
[Recenzje - proza]
|
Michał Sufin, Warszawskie wersety, Wołowiec 2006
Pewne kwestie bohaterów Sufina nastawione są na tani skandal i mało realistyczną prowokację. Młody prozaik szuka uciechy tekstualnej w przetwarzaniu bluzgów („potrzeba redystrybucji wkurwienia”?), ironicznych lub pustych w swym cynizmie przegięciach językowych, mających rozruszać „impotencjalnego” czytelnika. A nie wolno mu? Przecież bohaterowie kolegi Nahacza ledwo chodzą – nawaleni używkami młodości, postaci koleżanki Masłowskiej wojują poprzez fristajl lub wyrażenia z rynsztoka...
Wybór modelu pisania jest domeną/prawem autora. Ale odczuwający głód jakości czytelnik odniesie się do niej krytycznym okiem... z dez/aprobatą?! |
|
|
W drodze przez Amerykański czyściec
[Recenzje - proza]
|
John Haskell, Amerykański czyściec, przekł. K. Jakubiak, Kraków 2006
Z jaką zagadkową sytuacją mamy do czynienia w niby-życiu bohatera Amerykańskiego czyśćca – podróżującego przez sfery pożycia cielesnego i duchowego? Mężczyzna „przegapił”, zataił w niepamięci/nieświadomości kraksę, w której zginął… wraz z żoną. Zauważył i odczuł tylko nagłe zniknięcie kobiety swojego życia, zmianę miejsca po-bytu.
Widać przeniosła się tam w kilka minut, jakie minęły od rozstania na parkingu przy szosie. Od tej chwili wypada Jackowi przypomnieć sobie kolejne etapy ich wspólnego bywania, związku oscylującego między niespokojnym erotyzmem, zmysłowością a szarością codziennych wrażeń, odczuć (nie zawsze w pełni zadowalających!). Zdesperowany – bo opuszczony – bohater szuka (w fikcji istnienia) prawdy o utraconej znienacka Anne. |
|
|
S/Zeropozytywni
[Recenzje - proza]
|
Maciek Miller, Pozytywni, Kraków 2005
Sięgnąłem po Pozytywnych skuszony nagabywaniem i wybuchami euforii życzliwych mu odbiorców. Literatura popularna jest i winna: koić „z-myśli”, relaksować udręczone codzienną szarzyzną ciało, dawać miłą rozrywkę na złe czasy… Ale czy może przerażać bądź odrażać jakością wykonanej przez pisarza roboty? Śmiem twierdzić, że nie! Przecież nie mogę patrzeć pozytywnie na książkę wybrakowaną: napisaną infantylnie, często niechlujną bądź prymitywną (stylistyka!) polszczyzną, nieprzemyślaną jako całość powieściowa (zamiast warstw sensotwórczych widać zlepek różnych rodzajowo historii, obrazów, głosów, myśli…)!
Nie powinienem winić autora, który jest tylko i aż lekarzem (co widać w omawianej twórczości do… bólu)? Przecież dobrowolnie sięgnął po pióro… – jak ja teraz. Dlatego rozmówię się z nim, uprawiając krytykę negatywną. |
|
|
Ozłocone Lubiewo
[Recenzje - proza]
|
Michał Witkowski, Lubiewo, zdjęcia i projekt artystyczny Karol Radziszewski,
wyd. IV popr. i uzup., Kraków 2006
Nominowany do literackich laurów 2005, kuszony paszportem do homopolitycznej sławy Michał Witkowski wraca na scenę. Korporacja Ha!art, aby przypomnieć źródło u/znania wrocławskiego prozaika. wypuściła specjalną edycję jego głośnej, bo ponoć skandalizującej, powieści (anty?)gejowskiej.
Po co komu nowe, znacząco poszerzone Lubiewo? Ekskluzywne wydanie powieści wydaje się przede wszystkim wyrazem samouwielbienia autora homogenicznych opowieści – Michaśki Literatki! |
|
|
<< Poprzednie 1 2 3 4 5 6 7 8 Następne >>
|
